BULEUTAE

BULEUTAE

in civitatibus olim Graeciae Asiaeque, Senatores et Decuriones quibusdam fuisse videntur, confusâ utriusque linguae proprietate. Certe Decuriones fuisse hinc firmat Anton. Augustinus l. sing. ad Modestinum, quod Iustinianus, cum duas Constitutiones de eadem re Graece et Latine scripsisset, alterâ Decuriones, alterâ Βουλευτὰς, appellet: l. 2. §. coetera Cod. de vet. iure enucl. Sic Plin ad Traianum, l. 10. Ep. 113. de Buleutis Bithyniae scribit, cui Traianus Ep. 114. de Decurionibus rescribit. Senatores vero a Modestino συγκλητικοὶ dicuntur c. 15. de excus. leg. Spadonem de excus. Subscribit sententiae Augustini Cuiacius l. 1. ff. de excus. differentiam inter Decuriones et Senatores eruens, ex l. 15 ff. eod. tit. et l. καὶ οἱ μὴ βουλευτὰ, de Tutor. et Curator. datis, coniuncto §. 1. d. l. 15. Interim non inficiandum, Curiam et Senatorum et Decurionum fuisse. Cum enim Decuriones, ut Pomponius ait, l. pupillus §. decur. de verb. signif. ex eo dicti sint, quod initiô, cum coloniae deducerentur, decima pars colonorum Concilii publici gratiâ conscribi solita sit et nihil Decuriones in coloniis aut municipiis a Senatoribus Romanis differrent, Novell. 38. mirum non est, si in re simili similibus nominibus uterentur. Vide Ioh. Calvin. Lexic. Iurid. De Iure Buleutarum, Alexandrinis a Severo Imperatore concesso, diximus supra, ubi de hac urbe.